Afsluiten

We hebben erg uitgekeken naar de rustdag nabij Annecy. Hoewel we genoten hebben van deze welverdiende rust, raakten we ’s middags snel verveeld. Annecy zelf was niet wat we ervan verwacht hadden en viel ons een beetje tegen. Het hielp niet mee dat het erg warm was waardoor de zin om gezellig rond te lopen snel smolt. Wat nu?

Nu de rustdag weer voorbij is, pakken we onze spullen voor de laatste keer in, genieten nog één keer van een lekker ontbijt en stappen vroeg op de fietsen. Het is vandaag de laatste rit van onze 100 cols tocht, etappe 2016. We hebben nog maar een kleine 50km te gaan naar Culoz, alwaar we de trein nemen richting onze geparkeerde auto.

Het hoogteprofiel valt heel erg mee, en levert uiteindelijk net iets meer dan 1.000hm op. Twee vingers in de neus dus. Er zit eigenlijk maar één serieuze beklimming in, de Mont Clergeon. We stijgen nog even naar bijna 1.000m hoogte. Hoewel niet erg hoog, toch een pittig ding. Er zitten in het begin wat steile stukken in, om vervolgens gedurende drie kilometer lang met een gemiddelde stijging van 9% door te gaan. Deze kilometers zijn taai, maar verlopen toch soepel.

Eerder dan verwacht, komen we op de top aan en verspelen weinig tijd. We willen graag de trein van 14:30 uur halen, en beginnen gelijk met de erg steile afdaling. Dat blijkt geen enkel probleem en we missen op een haar na een trein eerder, die van 12:30 uur. We eten nog even wat op een bankje voor het treinstation en kopen alvast onze kaartjes. Vervolgens gaan we nog even naar een bar voor een kopje koffie, om de tijd te doden. Dat is iets dat we de afgelopen weken niet echt hebben kunnen doen. Elke rit was de tijd onze grootste zorg. Nu niet meer.

We moeten nog een keer overstappen in Lyon. Wat een drukte daar, niet normaal. Het lijkt Schiphol wel midden in de vakantiedrukte. Het is één grote mierenhoop. Vele vertragingen, mensen wachtend op berichten over hun trein (waaronder ook wij), daarna rennend naar het juiste perron (ook wij). We proppen de fietsen snel in het gangpad en blokkeren gelijk de doorgang voor andere passagiers. Sorry, maar daar kan ik even niet veel aan doen. Mijn excuses.

Na enkele uren stressen met de treinen, komen we op ons eindstation aan. We zetten nog even de korte route uit, op de tablet, naar de auto. Nog 15km trappen met iets meer dan 150hm. Binnen no time staan we weer bij de auto. Het is nu echt voorbij. We laden alle spullen in de auto, kleden ons snel even om, en gaan op weg naar huis. Maar eerst nog even een burger bij McDonalds. Nu nog opladen voor volgend jaar: de Pyreneeën. Dat is onze derde en laatste etappe. Als we die volbrengen, dan kunnen we het boek “100 cols tocht” afsluiten.

Beleef ons avontuur mee in “3D” door op de volgende link te klikken: https://www.relive.cc/view/680600994

De statistieken: