Tour d’Eifel – dag 4
Dag 2 en 3 zijn we geëindigd met regen. Vandaag zijn we voor de verandering er maar eens mee begonnen. Vanuit het hotel was een prachtig lange afdaling, maar nu met de regen erg koud. De benen deden pijn van de kou. Het vervelende was dat aan het einde van de afdaling een pittige klim zich aankondigde … Auw. Het wordt toch echt tijd voor beenstukken. Tijdens het fietsen blijven de benen warm genoeg, maar tijdens de afdalingen gaat het toch snel de verkeerde kant op. Dan heb je hulpstukken nodig om de spieren warm te houden.
Het leven zit vol keuzes. Er zijn geen slechte of goede keuzes. Achteraf weet je enkel of de gekozen optie uitgepakt heeft volgens verwachting of niet. Je weet op dat moment ook niet of de andere optie beter of slechter had uitgepakt. Echter, uitstellen van een keuze maken is vaak geen optie, omdat anderen dan voor jou de keuze maken, bewust of onbewust. Uiteraard moeten keuzes weloverwogen zijn, hetgeen in sommige gevallen tijd kost. En dat komt weer neer op uitstel …
Villa Eikhold … nee, geen reality-soap op TV, maar onze villa voor een fantastisch fietsweekend. Villa Eikhold is een waanzinnig mooie villa, gebouwd in 1913 door een rijke industrieel, waar je overnachtingen kunt boeken tegen een heel acceptabel tarief. De locatie is perfect voor een mooie fietstraining in het heuvelachtige Zuid-Limburg.
De tweede serieuze training in Zuid-Limburg zit erop. Wederom een rondje van de Amstel Gold Race, maar nu de lus 100km. Achteraf blijkt deze “slechts” een 93km te zijn, maar dat is een ander verhaal. Dit is het verhaal dat we de 30% van onze training gepasseerd zijn. We hebben nu meer dan 30% van de (trainings)afstand en hoogte behaald. Nog maar 70% te gaan …
Vandaag was onze eerste echte training voor de 100 cols. Vanmorgen om 09:00 uur hebben we de fietsen in de auto geladen en zijn we richting het zuiden van Limburg gereden. Valkenburg om precies te zijn. Hier dook echter gelijk het eerste probleem op: PARKEREN. Overal is het betaald parkeren. En laten we nu net vergeten zijn kleingeld mee te nemen. Afijn, net buiten Valkenburg vinden we een gratis parkeerplek. We laden de fietsen uit en maken ons klaar voor vertrek. Ms. H is zenuwachtig. Of ze de heuvels wel opkomt?
Vanmorgen was het dan zover. In de post zaten de papieren voor ons avontuur. Het stempelboekje, de routebeschrijving en het reglement. Nu is het officieel, er is geen weg meer terug. De eerste mijlpaal is bereikt. Nou ja mijlpaal … we hebben nog geen meter gereden, maar toch!
Tja, daar sta je dan met de gedachte dat je ruim 4.000km moet gaan fietsen. Berg op, berg af. Zo iets in het ritme van: “sleep, eat, bike, repeat …”. Los van een heleboel zaken die door je hoofd racen, is één (1) niet onbelangrijk detail: met welke fiets ga je zoiets doen?