Aangezien we de route van de 100cols tocht hebben opgesplitst in meerdere delen, en we dit jaar een rondje maken met start en eindpunt in Savene, dienen we ergens de ‘oversteek’ te maken. De oversteek is in dit geval de verbinding tussen Les Depots en Culoz. Culoz is het plaatsje waar de beklimming van de Colombier begint en waar we de route weer oppakken.
Vandaag stond er een stevige etappe op het programma. Zo stevig dat we op twee vlakken ons dagrecord gebroken hebben. Zowel qua afstand (140km) als hoogtemeters (ruim 2.000) hebben we onszelf mogen overtreffen.
Etappe nr. 4 is achter de rug. Een erg mooie etappe, compleet anders dan gisteren. De eerste 10km waren zo goed als vlak. Konden we eindelijk eens ’tempo’ maken. Na zo’n 10km vonden we een geschikte plaats om een medische ingreep te verrichten op Mr. M. Zijn zitvlees is namelijk nogal rauw geworden de afgelopen dagen. Onder toeziend oog van 5 koeien werden de second skin pleisters strategisch geplaatst.
Of die uitdrukking op de etappe van vandaag van toepassing is, durf ik te betwijfelen. Ondanks de afstand (129km), leek het een redelijk eenvoudige dag te worden, die niet al teveel moeite zou kosten. Nou, niks van dit alles. Ja, de afstand klopte, maar de rest niet. De route zat vol ‘stiekeme’ hoogtemeters. Hiermee bedoel ik dat het niet veel lijkt elke keer en dat je er eigenlijk geen erg in hebt, maar alles bij elkaar opgeteld tikt het toch aardig aan. Ook in de zwaarte! Als we alle heuveltjes in deze etappe bij elkaar op zouden tellen en als ze als col omschreven zouden worden, waren we al klaar geweest met de hele 100 cols tocht. Heeft men het bij ons altijd over de 7 heuvelen, en hoe zwaar die is, dit waren er minstens 100!
Dinsdag 11 augustus. De wekker loopt om 6:45 uur af. Voorzichtig beweeg ik mijn benen om te testen hoe ze zijn bekomen van de eerste 1800 hoogtemeters. Het blijkt allemaal mee te vallen en heb voldoende vertrouwen in mijn lijf om aan de tweede etappe van onze 100 cols tocht te beginnen. Ook Mr. M is redelijk hersteld van de zware inspanning van gisteren. Na een ontbijt in Campanile Saint Dié en een stempel, weliswaar zonder datum, in ons controleboekje vertrekken we om 8:23 uur richting Bain-les Bains.
Vanmorgen om ongeveer 08:30 uur vertrekken we voor de eerste etappe bij het station van Saverne. Toen we gisteravond bij het hotel, net buiten Saverne, aankwamen wisten we beiden niet meer dat we hier 4 jaar geleden al eens geweest waren. Hoe erg kan het zijn. Waarschijnlijk heeft het weinig indruk gemaakt, maar toen we ’s avonds door de stad liepen, kwamen de herinneringen wel weer terug. Zelfs de camping waar we toen gestaan hebben, zijn we even langsgereden. “Oh ja!” was een veel gehoorde uitdrukking die dag.
Recentelijk een nieuwe fietskar gekocht. Helemaal mooi natuurlijk, totdat alle bagage er in geladen moet worden. Goed, de bagage gaat uiteraard eerst in een (waterdichte) tas, maar dat doet er nu even niet toe.
Na alle bagage bij elkaar gezocht te hebben, hebben we de tas geladen. Wonder boven wonder paste het er allemaal in, en kon de tas nog dicht ook! Dat viel niet tegen. Benieuwd naar het gewicht hebben we de tas op de weegschaal gezet … 25kg! WTF, 25kg! VIJFENTWINTIG KILOGRAM!
De laatste training voor de start van de 100 cols tocht zit erop. We hebben vandaag de racefietsen thuis gelaten om de ’trekking’ bikes aan de laatste test te onderwerpen. Tot vorig weekend ben ik bezig geweest met de wederopbouw van beide bikes, vandaar de late test. De fietsen hebben het vandaag prima gehouden, maar bij ons was een ander verhaal.