We hebben erg uitgekeken naar de rustdag nabij Annecy. Hoewel we genoten hebben van deze welverdiende rust, raakten we ‘s middags snel verveeld. Annecy zelf was niet wat we ervan verwacht hadden en viel ons een beetje tegen. Het hielp niet mee dat het erg warm was waardoor de zin om gezellig rond te lopen snel smolt. Wat nu?
De route start, enkele kilometers van ons hotel, in Beaufort, gelijk met een beklimming van de Col de Saisies (not for sissies). Deze rustige en mooie klim loopt langs enkele typische alpendorpjes, zoals we die kennen uit Oostenrijk en Zwitserland. We hebben niet het gevoel in Frankrijk te zijn. Maar dat is iets dat sowieso eigen is aan de Alpen. Een totaal andere impressie dan in de Provence bijvoorbeeld. In één van deze alpendorpjes slaan we voorraad in, met daarbij enkele streekproducten. Vooral kaas en worst is favoriet.
Vandaag staat de laatste 2-duizender op het programma; de Col de l’Iseran. In de aanloop ernaar toe beklimmen we de Col de la Madeleine. De laatste is op papier een makkie, maar pakt in de praktijk toch net even anders uit. De eerste kilometer vanuit Lanslevillard stijgt meer dan 10%. De benen protesteren hevig en Mr. M komt erachter dat zijn benen vandaag in de slaapstand staan. Blijven ze overwinteren of worden ze nog wakker?
Deze morgen komen we een beetje laat op gang. De route van vandaag lijkt op papier redelijk eenvoudig. Slechts 95km naar Lanslebourg via de Col du Lautaret, de fameuze Col du Galibier en tot slot de Col du Télégraphe.
Le Chamois Bleu, de naam van het hotel. Volgens mij betekent chamois ook zeem, waarmee de naam vrij vertaald neer zou komen op “de blauwe zeem”. Ongeveer de kleur van de zeem van onze fietsbroekjes na twee weken cols verslinden. Waarschijnlijk niet wat het hotel bedoelt, maar dat is niet mijn probleem. Hebben wij problemen vandaag?
Rond 8:00 uur vertrekken we uit Roubion des Buisses, een wintersportdorp in Vallée Tinée. We dalen eerst 14km af naar St. Sauveur sûr Tinée. De weg ligt bezaaid met rotsblokken die door de regen en hagel van gisteren naar beneden zijn gevallen. Oppassen geblazen dus! We dalen beheerst af. Omdat het steil naar beneden loopt, en we continue de remmen ingeknepen houden, verkleuren de remschijven blauw.
Het slapen gaat nog moeizaam. We worden beiden regelmatig wakker gedurende de nacht. Dit speelt al vanaf het begin. Je zou verwachten dat je geweldig slaapt met zo’n vermoeid lichaam, maar niets van dit alles. Komt hier een omslag?