Route barré
De dag begint al goed, als blijkt dat ik de tas verkeerd om heb ingepakt. Het meeste gewicht zit altijd aan de zijde van het karrewiel. Nu dus aan de fietszijde. Dat maakt de kar instabieler en de belasting op de achteras van de fiets groter. geen ideale situatie. Hoe los ik dat op?
Buiten het hotel gelijk maar alles uitladen, midden op straat en de tas correct inpakken. Ms. H heeft die tijd goed gebruikt door maar alvast wat brood bij de bakker te halen.
Als we vervolgens verder gaan, krijgen we gelijk een beklimming voor de kiezen. Dit kan ik me niet herinneren van het hoogteprofiel. Ik zet mijn GPS op de hoogtegrafiek en zie dat we achterstevoren rijden. We rijden dus de verkeerde kant op! Hoe krijg ik het voor elkaar? Gelukkig valt de schade mee, maar alles bij elkaar toch een half uur verlies. En dat terwijl ons een zware dag staat te wachten. Ook een dag van records, zal blijken.
Na een kilometer of 25 komen we bij St. Maurice-Navacelles aan, alwaar op onze route een bord prijkt met daarop de tekst: “route barré”, ofwel dat de weg is afgesloten. Vaak kun je met de fiets nog wel door, maar voor de zekerheid vragen we het na aan een lokale man. Hij geeft aan dat de weg is weggespoeld en dat er geen doorgang is, ook niet voor fietsen. Dat wordt dus omrijden, en dat terwijl vandaag ons een zware dag staat te wachten. Of had ik dat al gezegd?
We volgen de omleiding via Cirque de Navacelles, een Unesco wereld erfgoed site. Bij de cirque kijken we het dal in naar een werkelijk fabuleus uitzicht. Je kijkt naar een cirkel (vandaar de naam “Cirque”), met daarin een tweetal pittoresque dorpjes. Amazing!
Dan zien we de weg naar beneden en aan de overkant omhoog. Moeten we dit werkelijk rijden? Ja dus. Het gaat erg steil naar beneden langs een smalle weg waar ook nog auto’s beide richtingen op rijden. De afdaling duurt niet lang met een hellingspercentage van 12%.
De beklimming aan de andere zijde is gelukkig net zo steil. In de brandende zon zwoegen we naar boven. Het is wel een mooie beklimming met af en toe mooie haarspeldbochten, en hier en daar een mooi uitzicht op de Cirque. Eenmaal boven blijkt er een restaurantje te zijn waar we gelijk maar 4x een Orangina bestellen, ondertussen ons favoriete drankje geworden.
Enkele kilometers later bereiken we Montdardier en sluiten we weer op de originele route aan. De omweg blijkt nog wel mee te vallen en bedraagt slechts luttele kilometers. De overgeslagen cote wordt ruimschoots gecompenseerd door de prachtige beklimming bij de Cirque. Bij Montdardier dalen af richting Rochebelle waar Ms.H bij een huis aanklopt voor drinkwater. Geen enkel probleem, en we worden zeer vriendelijk van water voorzien. Wat is dat toch heerlijk hier in Frankrijk die behulpzaamheid. Nadat hij ons ‘courage’ wenst beginnen we met de beklimming van de col de Minier. Een in het begin lange saaie beklimming met een gemiddeld stijgingspercentage van 5 a 6%. In totaal overbruggen we 1.309hm in één beklimming, een nieuw record (dat de komende weken nog wel verbroken gaat worden). Dit is dan wel inclusief de beklimming van de Mont Aigoual die hier gewoon op aansluit.
Het laatste stukje van de beklimming begint het zachtjes te regenen en trekken we de regenjasjes aan. De laatste kilometer krijgen we ook nog eens de wind op de kop. Dat is nog even ploeteren. Eenmaal boven slaat het weer kompleet om en begint het stormachtig te waaien en hard te regenen. Tot overmaat van ramp krijg ik juist hier een lekke achterband. Omdat ik met de fietskar rijd, is hier gereedschap voor nodig om het wiel uit te kunnen nemen. Nergens enige beschutting te vinden. Dus midden in de storm staan we daar zielig de band te wisselen. Bah!
Daarna beginnen we onderkoeld aan de afdaling, die helemaal niet zo hard daalt als we zouden willen. We blijven veel te lang op dezelfde hoogte, onder dezelfde erbarmelijke omstandigheden fietsen. Eenmaal echt aan het afdalen wordt het gelukkig snel warmer en gaat de kou uit het lijf. We moeten nog een flink stuk dalen naar het hotel en het begint al aardig laat te worden. Net voor het donker komen we moe maar voldaan bij het hotel aan, dat prima uitgerust is voor fietsers. Altijd een genoegen.
en de records: hoogste top, langste beklimming en de hoogtemeters van de dag.
De statistieken van de dag:
en de experimentele fase:
Heftig hoor!!! Ik word al moe bij het lezen van jullie wel en weh. Gelukkig blijven jullie er zin in houden. Succes ! En minder problemen en vooral heel mooi weer.
Mama, Tonny
Heftig hoor! Maar jullie blijven onder alle omstandigheden optimistisch. Hopelijk is de tocht vandaag minder problematisch, het weer warm en zonnig en de benen soepel.
Liefs, Mama Tonny.