Let the games begin …

Vorig jaar een prachtige etappe, verdeeld over 13 ritten, gereden. Zoals bij de meesten reeds bekend, hebben we de 100 cols tocht opgedeeld in drie etappes. Niet omdat we het niet aan zouden kunnen om het in één keer te doen, maar puur vanwege de beschikbare tijd. Als we niet op de fiets zitten, moeten we net als vele anderen, gewoon ons brood verdienen met werken.

Dan krijg je per jaar een handje met vrije dagen tot je beschikking waar je het mee moet doen. Uiteraard zijn er regels aan het opmaken van de dagen verbonden. Regels die ervoor zorgen dat je vooral niet teveel dagen achter elkaar op mag nemen. Maar goed, ik wil het niet hebben over beperkingen, maar over uitdagingen. En de 100 cols is daar zeker eentje van. En wat voor één.

Terug naar de etappes. En specifieker, de tweede etappe, die dit jaar in de planning zit. Het jaar dat we samen 100 worden en tot juni volgend jaar blijven. De 100 cols tocht uitrijden voordat we samen 101 worden, gaat net niet lukken. Juni is nog net iets te vroeg in het jaar waardoor de kans reëel aanwezig is dat passen nog gesloten zijn. Afijn, samen 100, etappe twee.

Het opladen voor de etappe is in volle gang. We zijn begonnen met het plannen van de route voor de tweede etappe. Waar steken we de route over? Waar overnachten we? Hoe zien de hoogteprofielen eruit, etc, etc. Dit zijn allemaal voorbereidingen op papier. Op papier hebben we de route misschien al wel meerdere keren gereden, maar dat telt niet. Wat wel telt zijn de echter kilometers. En daar moet je voor trappen, veeeeeel trappen!

Op onze leeftijd, en misschien ook wel op jongere leeftijd, moet je het lichaam voorbereiden op de inspanning. Ga je slecht voorbereid op pad, dan straft je lichaam je genadeloos af. Hoofdpijn van de inspanning, zere gewrichten, vermoeide spieren die maar niet willen herstellen, algemene vermoeidheid … en zo kan ik nog wel even doorgaan. Men zegt wel eens dat wijsheid met de jaren komt, maar afbraak van je lichaam ook. En sneller dan dat je wilt.

Vergeleken met de fysieke voorbereidingen van vorig jaar, zijn we erg goed van start gegaan. We gaan, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, deze maand de 700km passeren en 5.000hm. We zijn halverwege april van start gegaan en hebben in tegenstelling tot vorig jaar (en andere jaren ook) de korte trainingsafstanden overgeslagen. Onze eerste rit was gelijk al 80km, en dit weekend hebben we zelfs ruim 112km op de teller gezet. Een prachtige tocht door de Peel. De drie weekenden hiervoor hebben we de Amstel Gold Race lussen 1, 3 en 2 gereden. Lussen 1 en 3 zijn ongeveer 80km elk, lus 1 overbrugt hierbij zo’n 700hm en lus 3 in totaal zo’n 1.100hm. Vorig weekend dan lus 2 met 106km en ruim 1.600hm.

Op dit moment rijden we nog op de racefietsen. Maar na de 1k ride (“Beklim een Alpencol in Nederland”: 110km en 1.500hm) stappen we voor de laatste paar weken over op de mountainbikes. Deze rijden toch wel substantieel anders dan de racefiets, waarbij de belasting van het lichaam net iets anders is. Niet onverstandig om ook daar het lichaam weer aan te laten wennen. We raken maar niet gewend aan het gewend raken … Over de 1k ride gesproken, naast deze mooie tocht hebben we het volgende nog op de agenda staan:

• bike clinic weekend in de Ardennen. MTB. Dit met een waanzinnig gemotiveerde trainer van ride-better.nl. Je bent nooit uitgeleerd.
• 150km tocht met ongeveer 1.200hm. Dit om onze record afstand van vorig jaar (140km) te verbreken.
• 1k ride. Beklim een Alpencol in Nederland.

Buiten de fysieke voorbereidingen, hebben we ook weer een start gemaakt met het fotograferen. Vorig jaar hebben we hier achteraf weer veel te weinig tijd voor genomen. Het enthousiasme moet weer even aangewakkerd worden, en de skills weer afgestoft worden. De weinige tijd die we ondertussen nog over hebben, proberen we zo dan ook te vullen met een ochtendje op foto-excursie. Niets bijzonders, maar gewoon lekker de focus (!) op mooie plaatjes.

Soms lekker dichtbij huis, andere keren wat verder weg. Soms kleur, soms zwart/wit. Soms ver ingezoomd, andere keren ver uitgezoomd. We klikken er weer lustig op los. En daarna, mits het mooi weer is, nog even lekker nagenieten op een terrasje.

En dat zijn zo’n beetje onze voorbereidingen voor onze tweede etappe van de 100 cols tocht. Dit jaar een lus door de Alpen om vervolgens volgend jaar af te sluiten met een lus door de Pyreneeën. Als de komende etappe net zo voorspoedig verloopt als de voorbereidingen dan gaan we een mooie tocht tegemoet.

Naast onze voorbereidingen op fysiek, mentaal, fotografisch en gewichtsbesparingsvlak (naast de gewichtsbesparingen die we kunnen realiseren op materiaal en bagage, waar ik momenteel een twee kilo al heb kunnen besparen, zullen we zelf ook een paar kilootjes af moeten vallen), zullen we ook onze volgers moeten voorbereiden. Dit zodat jullie ook alvast kunnen wennen aan de updates die dan (bijna) dagelijks weer gaan plaatsvinden. Ik zal jullie tot die tijd niet gaan lastig vallen met dagelijkse updates, maar dit is alvast een start.

Let the games begin …