Last training day

De laatste training voor de start van de 100 cols tocht zit erop. We hebben vandaag de racefietsen thuis gelaten om de ‘trekking’ bikes aan de laatste test te onderwerpen. Tot vorig weekend ben ik bezig geweest met de wederopbouw van beide bikes, vandaar de late test. De fietsen hebben het vandaag prima gehouden, maar bij ons was een ander verhaal.

We hebben dezelfde route gereden als de vorige keer, zij het andersom. Andersom lijkt altijd moeilijker … en dat was het in dit geval ook. Niet vanwege de route. Die leek zelfs eenvoudiger! Tot op zo’n 60km zeiden we nog tegen elkaar: “wanneer komen die klimmetjes nu?” Niet meer dus, die hadden we allang gehad. Op de (omgebouwde) MTB’s klimmen we een stuk makkelijk. Langzamer misschien, maar een stuk lichter. Dat heeft alles met de versnellingen te maken.

Het moeilijke zat ‘m vooral in het ‘zware’, het harde werken. De rit begon redelijk makkelijk. Onze benen pakten het tempo snel op, nog gewend aan de racefiets. Daar ging het gelijk al mis, ook spieren hebben een geheugen, zo blijkt wel. Na een kilometer of 7 à 8, merkten we dat het praten niet makkelijk ging. We moesten af en toe onze zinnen onderbreken om lucht te happen. Dat was geen goed teken. We gingen te snel. We hadden op dat moment nog meer dan 70km te gaan. Tempo iets teruggeschroefd totdat we weer normaal konden praten met elkaar. Voor zover je van ‘normaal’ kunt spreken, in een relatie die al langer stand houdt dan 30 jaar 😉

Ook het weer speelde mogelijk mee in de ‘zware’ training. Prachtig weer natuurlijk, niets mis mee. Maar de temperatuur liep tegen de middag toch al snel op richting de 30C. Ok, dat heeft het misschien niet helemaal gehaald, maar warm was het zeker in het zonnetje. Maar goed, ik hoop dat we dit weer de hele vakantie mogen hebben. Onderweg hebben we zelfs, in contrast tot andere ritten, een stop ingebouwd met koffie en gebak. Die koffie hadden we beter niet kunnen doen, daar krijg je een ‘droge bek’ van. Maar die stop was een test, aangezien we daar tijdens de tocht elke dag mee te maken krijgen. Het opstarten na de stop is altijd het probleem. De benen willen dan niet meer. Nu was het niet anders. Na de stop heeft het bij mij 40km geduurd voordat ik weer de rust kon vinden. Maar dat lag er misschien aan dat ik toen al thuis was 😉

Uiteindelijk een kleine 83km volbracht, met slechts een gemiddelde snelheid van net iets meer dan 22km/h. Opvallend is echter dat ik bijna 2x zo veel calorieën heb verbruikt t.o.v. dezelfde rit op de racefiets. Ok, de omstandigheden waren niet vergelijkbaar, maar dat kan toch bijna niet het verschil verklaren? Mijn benen voelen in ieder geval zeer zwaar belast aan, dus dat het zwaarder was dan de vorige keer is duidelijk.

Oh ja, dit was een rit met slechts een kleine 500hm. Ook de kar zat er nog niet achter. Dat voorspelt niet veel goeds voor de start van de 100 cols tocht. Dan hebben we gemiddeld een 1800hm/dag te overbruggen … met bootanker fietskar achter de fiets slepend. De eerste dag gaat het na 6km na de start al flink omhoog. Jippie!