Gorilla’s in de mist

Rit 10 – 16 aug 2017: Het hotel van waaruit we vanmorgen vertrekken is prachtig. Mss wel iets te chique voor ons. Hoe dan ook, het personeel is onpersoonlijk en weinig behulpzaam. We moeten zowat op onze knieën smeken om de deur naar de kelder, waar onze fietsen gestald staan, om 07:30 uur geopend te krijgen. Hoe ongewoon voor onze ervaringen tot nu toe in Frankrijk.

Op weg naar de start van de eerste col, drinken we nog even snel onze ochtend espresso en slaan nog wat lokale worst en kaas in voor onderweg. De col de Peyresourde is een klim van zo’n 10km lang met ongeveer 664hm. Gemiddeld heb je dus een stijgingspercentage van 6,6%, normaal gesproken goed te doen, hoewel dit niks zegt over het verloop van de percentages. Het is vanmorgen bewolkt, of mss is mistig wel beter. In ieder geval geen slechte omstandigheden om te klimmen. Dat merk je gelijk dat je niet in de zon rijdt. De temperatuur is aangenaam tijdens de workout op deze manier en er zit veel zuurstof in de lucht. Zo verloopt de beklimming vlot en zijn we sneller dan verwacht op de top.

Op de top is men druk bezig met de voorbereidingen van de Haute Route, die we voor de verandering eens voor zijn. We zijn bij wijze van spreken ‘tête de la course’ 😉

Er staat een kleine bar/restaurant waar we lekker even binnen gaan zitten, want op de top is het met de wind erbij redelijk fris te noemen. Ondanks dat het maar een klein restaurant is, bieden ze goede opties voor de fietsers. Zo kun je kiezen uit allerlei verschillende omeletten, of crêpes, en die kosten maar €0,50/st. Ms. H. bestelt er gelijk maar drie … toe maar. Ik neem een omelet met spek en kaas, een goede bodem voor de rest van de dag.

Dan volgt bijna vanzelfsprekend de afdaling. Een erg mooie en soepel lopende afdaling met glooiende en overzichtelijke bochten. Knallen dus. In het begin van de afdaling komen enkele wielrenners ons voorbij. Ms. H. en ik besluiten aan te sluiten en achtervolgen ze met zo’n 75km/h naar beneden. Achter ons zit ook nog een deel van de groep wielrenners. Aan het einde van de afdaling komt één van die rijders naast me rijden om zijn verbazing uit te spreken dat ik zo hard met die kar kan afdalen.

Kort na de afdaling kunnen we gelijk aan de bak met de tweede col: port de balès. In tegenstelling tot de eerste mogen we deze in de volle zon naar boven ploeteren. Ze hadden ‘m beter ‘port de balen’ kunnen noemen. De klim van 15km en 874hm is taai. De eerste drie kilometer zijn keihard. Daarna gaat de beklimming gelukkig over naar een normalere situatie. Er staat echter geen zuchtje wind en de zon brandt door onze kleding heen op onze tere huid. Vooral ik lijk er flink onder te lijden.

Afijn, de kilometers trappen we onder ons weg om uiteindelijk op een mistige top aan te komen. Had die mist niet de hele klim er kunnen zijn? Ondanks de mist picknicken we op de col en liggen languit in het gras na te genieten van de overwinning. Mijn slechte humeur van de beklimming verdwijnt als sneeuw voor de zon, of is het nu als mist voor de zon …

Een lange en redelijk lastige afdaling volgt, waarbij we voor het eerst de lampjes aan doen, zo slecht is het zicht. Verder zijn we geen beren op de weg tegen gekomen (dit is een gebied waar nog beren in het wild leven). Eenmaal in het dal aangekomen willen we nog even snel een terrasje pakken voordat we aan de volgende en tevens laatste beklimming van de dag beginnen. Er zit hier een oudere man aan een tafeltje te genieten van een pilsje. Vreemd genoeg is het cafe echter gesloten. Blijkt de man zelf zijn bier meegenomen te hebben. Tja, zo hou je een terrasje pakken iig betaalbaar.

Ons hotel bevindt zich op de top van de berg dit keer, de col de Menté. Dit is slechts één keer eerder geweest bij de col du bonhomme, in ons eerste jaar. Voelt eigenlijk veel specialer aan, maar je moet ‘m wel verdienen. Bergop, 9km lang tegen 839hm. Let op: dit is 9,3% gemiddeld! En dat is steil! Ik heb me van te voren hier echt zorgen over gemaakt, en zeker nu de vorige col zo’n aanslag op mijn lijf heeft gepleegd. Gelukkig blijken mijn zorgen onterecht en verloopt de klim goed. Ja, het is steil. Ja, het is zwaar. Maar hoe mooi is het als je binnen 1 uur en drie kwartier gewoon op de top staat.