En alweer de 2e etappe

Dinsdag 11 augustus. De wekker loopt om 6:45 uur af. Voorzichtig beweeg ik mijn benen om te testen hoe ze zijn bekomen van de eerste 1800 hoogtemeters. Het blijkt allemaal mee te vallen en heb voldoende vertrouwen in mijn lijf om aan de tweede etappe van onze 100 cols tocht te beginnen. Ook Mr. M is redelijk hersteld van de zware inspanning van gisteren. Na een ontbijt in Campanile Saint Dié en een stempel, weliswaar zonder datum, in ons controleboekje vertrekken we om 8:23 uur richting Bain-les Bains.

De etappe van vandaag is ‘slechts’  92 km en we hoeven maar 804 hoogtemeters te overwinnen. Om Mr. M te ontlasten rijd ik het eerste deel van de rit met de kar. Na 10 km zitten we weer op de originele route. Het is licht bewolkt en de temperatuur is aangenaam om te fietsen. Al snel duikt de eerste beklimming op…..de Côte de Corveé. Niet gaan stampen Ms. H., maar een lichte versnelling kiezen en op ’t gemakje naar boven. Al met al valt het niet tegen en voordat we het weten hebben we de eerste hoogtemetertjes al weer overwonnen. Een paar kilometer later is de eerste en laatste col voor vandaag aan de beurt……de Col de mon Repos. Wat een heerlijke beklimming zeg. Lekker in het bos en een constante stijging van zo’n 5%. Een klein half uurtje later ben ik boven en wordt mijn beklimming met de fietskar door Mr. M op film vastgelegd.

Verscholen in het groen ligt een klein kapelletje; is dit de Repos of staat het toch voor de Col van mijn rust? Het tempo zit er goed in en snel daarna duikt de volgende côte op; de Côte de Fremifontaine. Een korte beklimming maar wel één met een !. Dat houdt in dat er steile passages van > 10% aanwezig zijn. De kar hangt nog steeds achter mijn fiets en ben toch wel een beetje huiverig hoor. Hoe zal me dit afgaan? In de allerlichtste versnelling rijd ik in een slakkengang naar boven. De beklimming doet me een beetje denken aan de Kruisberg in het zuiden. Met een droge keel en verhit gezicht kom ik boven.

Chapel de mon repos

We rijden de bossen uit en de bewolking heeft plaatsgemaakt voor de zon. Da’s gelijk een stuk pittiger kan ik je vertellen. We beginnen allebei toch wel trek te krijgen en besluiten na 40 km op zoek te gaan naar een bakker oid. Vele dorpjes worden doorkruist, maar helaas geen bakker of supermarkt. Uiteindelijk ziet Mr. M een Distribpain…..een soort automaat voor stokbrood. Voor 1 euro wordt er een stokbrood in de la gedropt. Lachen zeg….wist niet dat zoiets bestond. In een weiland besluiten we een picknickstop te houden en eten ons net verkregen stokbrood op. Heerlijk!

De tweede helft van de route rijdt Mr. M met de fietskar. Hij hoeft nog maar 1 côte te beklimmen. De brandende zon maakt het allemaal toch wel heftiger. Na zo’n 60 km krijgt Mr. M veel last van zijn zitbeenknobbels. Wellicht dat een blarenpleister à la Second Skin verlichting kan bieden. Bij een niet bewoond huisje lassen we een stop in voor een blarenconsult. Mr. M hijst net zijn fietsbroek op als er een oude franse boer op een tractor voorbij komt. Wild gebarend en schreeuwend roept hij ons toe in het Frans en parkeert even verderop zijn tractor. Vol adrenaline komt hij op ons afgelopen als een briesend paard. Hij is boos en zegt van alles in voor ons onverstaanbaar Frans. We opperen wel ‘Je ne comprends pas’ maar dat helpt niet echt. We besluiten maar gewoon door te gaan met het inpakken van de fietskar waarna hij uiteindelijk inbindt. Strange!!!

Even verderop wacht de laatste beklimming op ons; de côte de Xertigny. Robèrt zou ons hier komen aanmoedigen, maar doordat de rit veel soepeler verloopt dan verwacht lukt het hem niet om op tijd daar te zijn. Uiteindelijk rijdt hij ons vlak voor Bain-les-Bains tegemoet en krijgen we zowel mondeling als fysiek een opsteker van hem. Het eerste in de vorm van aanmoediging en het tweede in de vorm van een gedroogde abrikoos. De laatste 5 kilometer rijden wij dus met een heuse volgwagen. Luxe hoor!

Net buiten Bain-les-Bains ligt onze overnachtingsplaats; La Manufacture Royale. Wat een idyllisch plaatje is dit zeg. Een soort oud landhuis dat is omgetoverd tot Bed & Breakfast en appartementen verhuur. De eigenaresse is heel spraakzaam en biedt ons van alles aan. We worden uitgenodigd voor een aperitief bij haar huis om half 7 en mogen gebruik maken van het zwembad. Geen zwemkleding bij ons…..geen probleem……wij mogen ook zonder badkleding gaan zwemmen. Gelukkig hebben we een tolk bij de hand in de persoon van Robèrt. Hij kan ons dit allemaal duidelijk maken en spraakverwarring voorkomen als blijkt dat mevrouw het niet over badzout heeft (Sel de Bain) maar over de badkamer (Salle de Bain)…Excusez les Mots. ’s Avonds gaan we op zoek naar een restaurantje in Bain-les-Bains. Dat blijkt echter niet zo eenvoudig. Het restaurant van onze keuze blijkt vol te zijn en het andere restaurant blijkt van maandag tot donderdag alleen standaardmaaltijden voor senioren te verzorgen. Na wat uitleg van Robèrt besluit de eigenaar een aangepast menu voor ons klaar te maken. Ongelofelijk toch. Voorgerecht rauwe ham, daarna een entrecôte met gebakken aardappeltjes en tot slot aardbeienmousse met een echte espresso. Smullen weer en een onvergetelijke ervaring.

Daarna terug naar La Manufacture…..route updaten….stukje schrijven voor onze trouwe lezers en nu lekker naar bed. Tot morgen!

En de statistieken van de dag:

Het hoogteprofiel (bij hoge uitzondering de hoogte t.o.v. de tijd i.p.v. de afstand. Dit omdat er grafische problemen zijn bij de afstandsgrafiek):