Een natje en een droogje

Rit 02 – 08 aug 2017: Gisteravond hebben we nog lekker buiten op het terras ons diner verschalkt. Nog maar net terug in onze hotelkamer begint het te omweren en niet veel later komt de regen met bakken uit de hemel. Dat voorspelt niet veel goeds voor morgen. En in dit geval komt de voorspelling ook uit. Hoe gaan we dit in godsnaam overleven?

We ontbijten om 07:00 uur, vroeger is niet mogelijk, maar met de rit van vandaag hoeft dat ook geen probleem te zijn. Ware het niet dat de hemelsluizen nog steeds open staan. We besluiten na het ontbijt nog even te wachten en kijken ondertussen op buienradar. Volgens buienradar duurt het tot ongeveer 08:15, waarna de regen af moet nemen. We besluiten daar op te wachten. Echter om 08:15 regent het nog steeds. Ook hier kunnen we dus niet op vertrouwen. We gaan er echter voor. Regenjasjes aan en gaan met die banaan (nee, daarmee doel ik niet op de fietskar, hoewel deze met z’n gele tas er zeker wel voor door zou kunnen gaan).

Na een goed half uurtje begint het langzaamaan droger te worden, ondanks dat de lucht er dreigend uit blijft zien. Dat zorgt echter wel weer voor fantastische uitzichten en biedt kansen voor de fotografie. Elk nadeel heb z’n voordeel. Het eerste deel van de rit rijden we door een erg mooi gebied en blijven regelmatig staan om weer wat foto’s te schieten. De zon schijnt echter nog niet, waardoor het contrast wat flets blijft. Het ligt in ieder geval niet aan de prachtige omgeving.

Hierna rijden we door een streek met enorm veel kastelen. De ene na de andere verschijnt aan de horizon. Wat kan Frankrijk toch prachtig zijn. Ook begint de zon wat vaker achter de wolken vandaan te komen. Wat willen we nog meer. Dit begint er al wat meer op te lijken. En gelukkig is de rit van vandaag een redelijk eenvoudige, met maar 96km en ongeveer 1.100hm. Tijd genoeg dus voor een regelmatige stop.

Na zo’n 60km tuffen, rijden we de côte de Loubressac op en komen bij het gelijknamige dorpje uit. een touristische attractie naar het blijkt, maar terecht. Het dorp doet middeleeuws aan, maar de huizen zijn in erg goede staat. Het ene na het andere geweldige uitzicht doemt op. We hebben de camera nog niet opgeborgen, of we moeten ‘m alweer tevoorschijn halen. Vinden we helemaal niet erg!

Vanuit het dorp klimmen we weer vrolijk verder en komen zonder al teveel inspanning boven bij de côte de la Liberation. Hier eten we nog wat voordat we aan de laatste kilometers beginnen. Nog een kilometertje of 30 te gaan. Dit is een redelijk saai stuk en de route loopt hier voornamelijk langs een wat drukkere weg.

Rond 16:30 komen we uiteindelijk aan bij ons hotel, een prachtig oud gebouwencomplex, zeer mooi opgeknapt. Maar niet voordat we door Rocamadour zijn gereden, of eigenlijk gekropen, zo touristisch … bah, niets voor ons.

Zo vroeg op de plaats van bestemming aankomen is redelijk uniek voor ons. Vorig jaar is dat sowieso niet gelukt. We vinden het allebei wel heerlijk. Hebben we lekker de tijd om te relaxen, de was te doen (en niet te vergeten: te drogen hangen), douchen en uitrusten. Je leert bij de 100 cols tocht de kleine dingen waarderen.

3 antwoorden
  1. Margot Claessen
    Margot Claessen zegt:

    Leuk om meegenomen te worden in jullie belevenissen. Wat een mooie omgeving en prachtige foto’s.
    Hopelijk voor jullie snel een blauwe lucht want dat maakt het avontuur net iets leuker.

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een antwoord achter aan Margot Claessen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.