… maar kost het meest. Een zuur begin van de blog, maar daar is ook alle reden toe. Waarom? Omdat ik slachtoffer ben geworden van internetoplichting. Het geld dat bedoeld was voor een nieuwe Garmin Edge 1000 (onze digitale atlas), is nu naar een ander goed slecht doel gegaan. Eén of andere kl..tzak heeft ons geld wel geïnd, maar het product nooit verstuurd. En gelukkig hebben we dan het recht achter ons … NOT … in dit mooie land (voor criminelen).
In plaats van: “het einde komt in zicht”, kijken wij uit naar het begin. Nog een weekje of drie en dan is het zover. Dan vertrekken we naar de startplaats, Saverne, in de Vogezen. Voordat het zover is zullen we echter nog heel wat voorbereidingen moeten treffen. Enerzijds hebben we de training, anderzijds de tocht zelf. De route hebben we al bepaald. En nee, ik bedoel niet de route van de 100 cols tocht zelf, die wordt door de stichting 100cols tocht bepaald. Maar omdat we de route in meerdere segmenten opdelen, zullen we hier en daar moeten improviseren. Nadeel: meer kilometers ;-(
Wat is onze status m.b.t. het fietsen: In één woord: slecht. In twee woorden: erg slecht!
In onze update van maandag ging het over het gebrek aan motivatie. Dat heeft uiteraard ook geleid tot erg weinig fietstraining. We waren fanatiek begonnen met mountainbiken, waarbij ik bij de eerste rit op mijn nieuwe ros gelijk hard onderuit ging op de weg en mijn pols dus zwaar gekneusd heb. Dat betekende dus enkele weken rustig aan met het fietsen. Vervolgens brak ik mijn frame enkele ritten later. De zitbuis kraakte onheilspellend bij het oversteken van een geul. En dat betekende het einde van mijn nieuwe frame. Dit is weliswaar onder garantie vervangen door Giant, maar dat duurde wel 6 weken. Wederom langere tijd geen training. Nadat ik het nieuwe frame weer had opgebouwd was de motivatie sub-zero.
Over enkele weken fietsen we met z’n tweeën door het Franse landschap. Waarschijnlijk voornamelijk berg op, berg af. Daarbij moeten we echter het een en ander op sleeptouw nemen. Nee, niet onze kinderen of andere mede fietsers, maar wel onze bagage. Helaas, het is geen georganiseerde toertocht, waarbij de bagage per bus van het ene hotel naar het andere wordt getransporteerd, terwijl je zelf lekker zorgeloos van het landschap kunt genieten. Wij zullen het allemaal zelf moeten transporteren. En aangezien ons enige transportmiddel de fiets is, zullen we de bagage op sleeptouw moeten nemen.
Lees meer
We zaten er middenin … De flow … Vorig jaar. Dit jaar is alles anders. Ik heb mijn pols ruim een half jaar geleden flink gekneusd en heb er nog steeds last van. Ms. H. heeft last van haar knieën (ik zeg nog zo tegen haar: “je bent te oud om te gaan joggen ;-)). Mijn MTB frame is in de winter tijdens het “crossen in de bossen” gebroken. En zo zijn er nog wel een aantal zaken te noemen waarom we het fietsen enkele maanden links hebben laten liggen.